Küçükbalık / Hakan Kaya

Garip görüntüler görüyor, görüntülere anlam veremiyor. Anlamak istediğinde ise görüntüler daha da hissizleşiyor. Doktor elindeki silaha bakıyor.

Ne zaman başladı, diyor.

Dedem öldüğü zaman, demek istediğinde kelimeler ağzında düğümleniyor. Ve böylelikle hayat yine anlamsızlaşıyor.

Namluyu şakağına dayadığında yine görüyor o görüntüyü. Bu sefer sis yok, görüntü net.

Küçükbalık, dedesi silüetinde bastonuyla süzülüyor. Elinde çekiç tutan büyükbalığın yanına geldiğinde duraksıyor, çarmıha geriliyor. Çivilenmiş ellerinde kan yok.

Silah ateşleniyor, görüntü başa sarıyor. Adam uyanıyor. Evde çığlık çığlığa ağlayanlar hep bir ağızdan, melekler seni karşılasın diyor.